Εϊναι κατανοητή η προσέγγισή σου στην ταινία αλλά ανεπαρκής σε ότι αφορά την ουσία της. Και εξηγούμαι. Με προπομπό το κατα τη γνώμη μου επικό αριστούργημα contact με την joddie foster, το διαγαλαξιακό ταξίδι εξάπτει την φαντασία όσων εκείνων εχουν ελάχιατη επαφή με τις διαστημικές πτήσεις και την εξερεύνηση εν γένει. Η ταινία λοιπόν, εστιάζει σε απτά γεγονότα τα οποία δυνητικά μπορούν αν συμβούν σε ένα διαγαλαξιακό ταξίδι. Με άλλα λόγια βασίζεται σε πραγματικά επιστημονικά δεδομένα. Παρουσιάζει με απλούστατο τρόπο την θεωρία της σχετικότητας και πώς ο χρόνος κάμπτεται λόγω της βαρύτητας. Παρουσιάζει την πραγματικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις σε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι. Επική η σκηνή του θανάσιμου "καυγά" (Ματ Ντείμον-ΜακΚόναχι) η οποία αποτυπώνει τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης ακόμη κι αν βρίσκεται κυριολεκτικά στο πουθενά. Και παρουσιάζει την είσοδο στο μέχρι και σήμερα απόλυτο άγνωστο. Την μάυρη οπή. Ο απο μηχανής θεός εμφανίζεται σε ένα απολύτως άγνωστο περιβάλλον όπου τα πάντα θα μπορούσαν να συμβούν. Φυσικά και έχουν γίνει κάποιες παραδοχές, όπως λ.χ. η "είσοδος" στο υπέρπυκνο αντικείμενο θα ήταν στην πραγματικότητα καταστροφική για έναν άνθρωπο, παρ όλα αυτά η δομή της ταινίας σε κάνει να το παρακάμπτεις. Κατα την γνώμη μου η ταινία είναι εκπληκτική, και η διάρκειά της ιδανική για το θέμα που πραγματεύεται. ΠΌμως θα συμφωνλησω ότι φανατικό κοινό δύσκολα βρίσκει στους απλούς τηλεθεατές που δεν έχουν και πολύ μεγάλο ενδιαφέρον "για το διάστημα".
