Trivial: μου έκαναν εντύπωση τα χαμόγελα. Από τη μία ο Μεϊμεράκης πέταγε κάτι ξεκούδουνα χαμογελάκια απ΄την άλλη ο Τσίπρας χαμογελούσε με δόντι εκεί όπου πραγματικά δεν έπρεπε. wtfΟ Τσίπρας μού φάνηκε αγχωμένος και αποδιοργανωμένος. Πήγε να παίξει με το συναίσθημα, αλλά ποιός μασάει πια εκτός από κάποιες ολίγες που χαίρονται με το baby face; Εκτός του ότι πιάστηκε αδιάβαστος χρησιμοποίησε και το τρομερό επιχείρημα "ναι, ήμουν άπειρος, σας @@%*%$! βέβαια, αλλά τώρα έχω εμπειρία". Προσωπικά, από έναν πρωθυπουργό, ειδικά αυτά τα χρόνια, τέτοια ρητορική όχι απλά δεν την δέχομαι, αλλά τη θεωρώ λόγο να πάρει τα κουβαδάκια του και πίσω στην παραλία του 3%, όπου και αξιωματικά ανήκει. Για τον Μεϊμαράκη, να ΄ναι καλά με το τύπου φαρσοκωμωδία χιουμορ του. Γέλασα και μού βγήκε αυθόρμητα. Δεν είναι όμως το γέλιο αυτό που περιμένω απ΄την παράταξή του. Ούτε το "κέφι". Τον παραδέχομαι που, επιτέλους, δεν τάζει (βεβαίως και θα μπορούσε, εδώ μπόρεσαν όλοι οι προηγούμενοι). Δεν εμπιστεύομαι, όμως, πια τη Ν.Δ. Όχι μέχρι να συντριβεί κι αυτή και να αναγκαστεί να διώξει τη ναφθαλίνη, το πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, και να εξελιχθεί σ΄ένα πραγματικά αστικό κόμμα, που χλωμό το βλέπω. Εν ολίγοις: 0-0Τσίπρας, πάντα ελάχιστος, πάντα αδιάβαστος, για πάντα ένα κακομαθημένο παιδί.Μεϊμεράκης: δεν μου κάνει, δεν με εκπροσωπεί το καραμπουζουκλε του, που καταφέρνει να κλέψει κάθε φορά την παράσταση. Το δε γεγονός, ότι απευθύνθηκαν ο ένας στον άλλον με υποτιμητικό τρόπο, με ξεπερνά.