Εγώ πάντως δε μπορώ να καταλάβω το εξής: Μας ενοχλεί η Δημουλίδου, ο χαρακτήρας της, η προσωπικότητά της και η λογοτεχνική αξία των πονημάτων της αλλά όχι το γεγονός ότι τα βιβλία της είναι από τα πιο ευπώλητα στην Ελλάδα? Νομίζω ότι αν πρέπει να κατηγορήσουμε, να ειρωνευτούμε, να υποβιβάσουμε πρέπει να ξεκινήσουμε από το αγοραστικό κοινό. Από το πνευματικό επίπεδο δηλαδή του νεοέλληνα. Κάποια στιγμή είχα διαβάσει ότι οι πωλήσεις των βιβλίων της Λένας Μαντά έχουν ξεπεράσει τις πωλήσεις βιβλίων του Πλάτωνα. Φταίει η Μαντά?Η Δημουλίδου και η κάθε Δημουλίδου, υπάρχει και βρίσκεται στο προσκήνιο, γιατί ο κόσμος την φέρνει σε αυτό. Καθρέπτης είναι η Δημουλίδου της συλλογικής πνευματικής μας κατάστασης. Καλά να πάθουμε.