Δόθηκε αγώνας για την πάταξη της φοροδιαφυγής; Για την εξάλειψη του πελατειακού κράτους; Για την διπλοκή κομμάτων εξουσίας με τους μιντιάρχες; Για την απομόνωση από τα κόμματα ανθρώπων ποινικά κολάσιμων; Για το τέλος των διορισμών των "δικών μας παιδιών" των συνρόφων μας, των συγγενών, των συζύγων μας; Για την σύσταση αυτής της ρημάδας της αρμόδιας αρχής για το μεταναστευτικό, που θα μας έδινε το δικαίωμα να λάβουμε 800.000 ευρώ από τα Ευρωπαϊκά κονδύλια; Για την ειλικρινή ενημέρωση του κόσμου για το πώς έχουν τα πράγματα και τι προτιθέμεθα να κάνουμε εμείς που δεν έκαναν οι προηγούμενοι; Για την κατάργηση συνεργασιών με κόμματα εθνικιστικά και πατριδοκάπηλα; Για την κατάργηση της προπαγάνδας -πλύσης εγκεφάλου που παραπέμπει σε άλλους, αλήστου μνήμης καιρούς; Για την κατάργηση της διακυβέρνησης μέσω αμέτρητων non papers, τα οποία δεν σε δεσμεύουν για τίποτα τελικά; Για την πάταξη της πασοκικής (κυρίως) συνδικαλαρίας που απομυζά τον τόπο σαν ύαινα και πάντα της περνάει; Έγινε αγώνας για τον διαχωρισμό Κράτους -Εκκλησίας ή μήπως για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών;Χαμένος, όντως είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε ποτέ.