#1 Για να είμεθα και λίγο πιο πραγματισταί, αυτό που λείπει από το δικό σου φαγητό μπορεί να είναι και κάτι πιο πρακτικό: Η μακροχρόνια εμπειρία. Πέρα από την κατά γράμμα εκτέλεση μιας συνταγής, υπάρχουν οι λεπτομέρειες που προσθέτεις μόνος, by trial and error (που λέγανε και στο χωριό μου), το να μαγειρεύεις με το μάτι, να βάζεις λιγότερο ή περισσότερο από κάτι, η ακριβής στιγμή που θα βγάλεις κάτι από τη φωτιά.Εννοείται μετρούν και οι συναισθηματικοί λόγοι, αλλά δεν είναι πάντα οι μόνοι. Ξέρω άτομα που λατρεύουν τη μητέρα τους αλλά δεν εκτιμούν και τόσο τη μαγειρική της. Εγώ είχα δυο γιαγιάδες, τη μία που με μεγάλωσε, έχουμε απίστευτη σύνδεση και τη λατρεύω και μια που την αγαπούσα ως συγγενή μου και καλό άνθρωπο, αλλά από ουσιαστική επικοινωνία μηδέν. Ε η μαγειρική της δεύτερης δεν συγκρινόταν: Μαγείρευε πάντα με τον πιο βαρύ και αμαρτωλό τρόπο, που ταιριάζει στα γούστα μου (και σε στέλνει γραμμή στον καρδιολόγο). Ούτε η τεράστια αγάπη μου ούτε η συνήθεια μπόρεσαν να κάνουν τα υγιεινά γιουβαρλάκια ή το παστίτσιο της πρώτης να μου φαίνονται καλύτερα από τα αντίστοιχα της δεύτερης.