Αγαπημένη Σαν, Συμφωνώ στο 95% όσων λες. Απλώς και η μη συγχώρεση είναι μέσα στη ζωή. Άλλωστε υπάρχουν πολλοί κακοί με τη θέληση τους. Δεν έχουν όλες οι κακίες κάποιο τραύμα ή νόσημα πίσω τους. Και αν έχουν, σίγουρα δεν είναι δική μας δουλειά να το υποθέσουμε ή να το λύσουμε. Παίζει και πολύ μεγάλο ρόλο η ηλικία σε όλο αυτό. Και η δική μας και του "κακού". Το να βάζουμε τον εαυτό μας στη διαδικασία να βρει σώνει και ντε κάποια δικαιολογία για την κακία και να τη συγχωρέσει, είναι κι αυτός ένας μικρός ψυχαναγκασμός που στο τέλος αφήνει σε εμάς πάλι όλη τη βρωμοδουλειά. Μερικές φορές αρκεί απλώς να πας παρακάτω. Να δεις το γεγονός στην πραγματική του διάσταση και να συνεχίσεις. Χωρίς να συγχωρήσεις, χωρίς να εκδικηθείς.Κάποια πράγματα στη ζωή μου δεν μπορώ αλλά ούτε και θέλω να τα συγχωρέσω. Δεν τα αφήνω να με τρώνε. Τα δέχομαι σαν γεγονότα που συνέβησαν και τίποτα παραπάνω. Let it be που λέγανε κι οι φίλοι μας οι Μπίτλες :P