Η φίλη μου έφυγε στα 40, στην ακμή μιας δημιουργικής επαγγελματικής ζωής, την ώρα που θα ξεκινούσε μια λαμπρή καριέρα, αφήνοντας πίσω ένα παιδί 10 χρονών, τους απαρηγόρητους γονείς της κι εμάς.Κι ενώ πάντα έτρεχε και δεν καθόταν ποτέ να ξεκουραστεί δεν ξέρω αν πρόλαβε να ζήσει. Δεν έχω αυτήν την παρηγοριά που περιγράφεις.Δεν περνάει μια μέρα που δεν θα την σκεφτώ έστω και για μια στιγμή.
