Ο γαμος, σαν θεσμος αναγνωρισμενος απο το κρατος (η την εκκλησια, πες το οπως θες, ο κυριαρχος κοινωνικος θεσμος), ποτε δεν ειχε να κανει με την ευτυχια. Ειχε να κανει με το ποιους, συλλογικα, θα θεωρουμε υπολογους για τα ανηλικα τεκνα. Γι αυτο παιρναν τα παιδια το ονομα του πατερα, γιατι ολοι ηξεραν ποια ηταν η μανα. Δεν υπηρχε λογος, λοιπον, να προνοησει το κρατος για δεσμους που δεν μπορουν να παραγουν τεκνα. Μπορει αυριο να βρεθει μεθοδος να φτιαχτει εμβρυο απο δυο ωαρια η απο δυο σπερματοζωαρια. Ε, οταν βρεθει, θα εχει και καποιο νοημα αυτη η ιστορια, απο τη πλευρα του κρατους παντα. Ας μη ξεχναμε οτι η παντρεια απο ερωτα ειναι καινουργιο φρουτο στην ιστορια της ανθρωποτητας.