Έτσι αντιλαμβάνεται ο νεο-έλληνας τη διοίκηση των δημόσιων οργανισμών: σαν το μαγαζάκι του, όπου απ'΄τη στιγμή που εξασφάλισε την σίτιση του εαυτού του θα φροντίσει μετά φίλους και συγγενείς...