Συγχαρητήρια για την ευαισθησία με την οποία χειριστήκατε τον άδικο χαμό ενός νέου ανθρώπου, αλλά και για την εύστοχη τοποθέτηση σας πάνω σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως αυτό της διαφορετικότητας. Δεν θα μιλήσω ούτε ως μητέρα, ούτε ως πολίτης μιας χώρας που δυστυχώς έχει αποδειχθεί ότι τρώει τα παιδιά της, αλλά ως άνθρωπος που η όποια διαφορετικότητα του, τον δυσκόλεψε όσο δεν φαντάζεστε. Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο και από την όποια βία υφίσταται ένα άτομο που είναι διαφορετικό είναι η απάθεια αλλά και η ανοχή των υπόλοιπων που το αντιλαμβάνονται αλλά δεν επεμβαίνουν ούτε το υποστηρίζουν. Δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει, απλά το μόνο που διαπιστώνω με θλίψη είναι πως η ενσυναίσθηση είναι ένας μηχανισμός άμυνας που δυστυχώς δεν λειτουργεί όσο θα έπρεπε, ιδίως σε μια χώρα που κάποτε η λέξη φιλότιμο και ανθρωπινότητα ήταν το σήμα κατατεθέν της.