ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Καίτοι σε επί μέρους τμήματα διαφωνώ είναι από τα ομορφότερα άρθρα που έχω διαβάσει ποτέ. Μιλάει για το πως μπαίνουν οι ιδέες στην πράξη. Άριστα.Η εξήγηση είναι μία. Οι φιλελεύθεροι δεν κοιμούνται. Απλά δεν είναι η βάση της ΝΔ. Άρα δεν κόπτεται γι' αυτούς η ΝΔ. Οι φιλελεύθεροι είναι κατά ένα ποσοστό στο Ποτάμι κατά ένα άλλο στη ΝΔ κατά ένα άλλο στο ΚΙΝΑΛ. Ακόμα ίσως και στον Σύριζα να έχει παραμείνει ένα μικρό ποσοστό της πάλαι ποτέ ανανεωτικής του Παπαγιαννάκη...Δυστυχώς για τη χώρα είναι ό,τι λέει η λέξη. Εραστές της ελευθερίας. Δεν μπαίνουν σε ένα μαντρί. Εν αντιθέσει με όσους έχουν σαν αυτοσκοπό την κατάληψη της εξουσίας που συσπειρώνονται και πουλάνε την ψυχή τους στο διάολο για την καρέκλα. Είδατε τι ωραία που η πρώτη φορά αριστερά τα βρήκε με το ξαδερφάκι του Καρατζαφέρη Καμμένο; Τι ωραία που η ΠΑΣΟΚάρα έβγαλε την κόρη του υπουργού υγείας του Αντρέα της οποίας η μοναδική πολιτική περγαμηνή ήταν το pedigree της (και άρα μόλις/όταν γίνει κυβέρνηση θα χρωστάει η ίδια χάρες σε αυτούς που την στηρίξανε); Τι ωραία που η ΝΔ στηρίζεται στα τζάκια της (Μητσοτάκης, Μπακογιάννης) και κρύβει κάτω από το χαλί τις βρωμίτσες του παρελθόντος;Ακόμα και εδώ, στο φιλελεύθερο αυτό μετερίζι, διότι ασχέτως επί μέρους διαφωνιών με την πολιτική της παρούσας έκδοσης πρέπει να λέμε τα πράγματα ως έχουν, ό,τι σχόλιο είχα γράψει για τον διερευνόμενο από τη δικαιοσύνη εφοπλιστή το έχει φάει η μαρμάγκα. Ο Λοκ, ο Άνταμ Σμιθ, ο Τζον Στιούαρτ Μιλλ, ο Ρωλς, ο Μπένθαμ, ο Ντουόρκιν είναι όλοι πασέ. Εδώ μας αρέσουν οι Γάλλοι διανοητές που είναι πιο μοβόροι... Που καταλήγουν ή ξεκινάνε από τον Ροβεσπιέρο. Γουστάρουμε τον Ντεριντά, τον Σαρτρ, τον Αλτουσέρ. Μας αρέσουν κάτι Ρώσοι ημιάγνωστοι ή οι Γερμανοί καίτοι ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε (Μαρξ, Βέμπερ κτλ). Διανοητές που να μην μιλάνε για επανάσταση και ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης δεν μας αρέσουν.Ακόμα και όσοι δηλώνουν φιλελεύθεροι οι μισοί από δαύτους βρίσκουν τον φιλελευθερισμό ως δούρειο ίππο για τον κρυφοσταλινισμό τους.Διότι η δικαστική αναγνώριση φύλου δεν είναι φιλελευθερισμός αλλά κρυφοσταλινισμός. Είναι το σημείο που βρήκαν οι υποστηρικτές των ID politics για να αποσπάσουν το "ναι" από τους φιλελεύθερους. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα που ευχαρίστως να την κάνουμε σε ένα άλλο συγκείμενο.
Σχολιάζει ο/η