Έξοχο άρθρο, από αυτά που πολύ καιρό είχα να διαβάσω στο lifo. Πολύ ορθά γίνεται η διάκριση σε πολιτικό και οικονομικό φιλελευθερισμό: Οι θιασώτες του δεύτερου, συχνά, δεν είναι θιασώτες του πρώτου! Πολιτικά φιλελεύθερη υπήρξε η κυβέρνηση Σημίτη με τη νίκη της για τις ταυτότητες (αλλά στιγματισμένη από Τσοχατζόπουλο, Παπαντωνίου,Μαντέλη). Φαίνεται ότι τελευταία συμβαίνει μια ουσιαστική μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ: Από τους αγανακτισμένους, τους "δεν πληρώνω", τους 'για όλα φταίνε οι ξένοι" (στους τελευταίους οι ΑΝΕΛ παίζουν πολύ δυνατά) μετακινείται προς τον ρεαλισμό και τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Σαφώς και δεν ήταν έκφραση πολιτικού φιλελευθερισμού το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, με διεξαγωγή ... σε 5 μέρες και με το όχι ... να προηγείται του ναι στο ψηφοδέλτιο. Η απομάκρυνση των ιδεοληπτικών που ακολούθησε, ωστόσο, και η ουσιαστική συμπόρευση όχι προς το 61% αλλά προς το 38% που ψήφισε ναι, ήταν δείγμα ωριμότητας. Η λογική και η ωριμότητα είναι αρχές που προσιδιάζουν στον πολιτικό φιλελευθερισμό και κακώς εκπλήσσεται ο συντάκτης που η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ κινούνται αντίθετα από αυτόν στο θέμα της ονομασίας του γειτονικού κράτους. Απλούστατα ψαρεύουν στα νερά της πλειοδοσίας πατριδοκάπηλων απόψεων, που αν και θολά είναι πλούσια, όπως φαίνεται από εκείνους που ήταν "αγανακτισμένοι" και έγιναν τώρα "υπερπατριώτες". Μένει να δούμε αν το δείγμα γραφής για στροφή στον πολιτικό φιλελευθερισμό θα παραμείνει ισχυρό στον ΣΥΡΙΖΑ όταν θα βρεθεί, όπως με βεβαιότητα θα γίνει, στην αντιπολίτευση. Μένει ακόμη να φανεί αν ο πολιτικός φιλελευθερισμός θα έχει καθολική εφαρμογή, όχι μόνον στην αναγνώριση δικαιωμάτων στην ταυτότητα φύλου που σωστά ξεκίνησε, αλλά και στην εισαγωγή πολιτικού γάμου ανεξαρτήτως φύλου, στη νομιμοποίηση της χρήσης "μαλακών" ουσιών, στην αποθρησκευτικοποίηση του κράτους (=κάθε στρατόπεδο ή υπηρεσία και εικόνα, πρωτοκαθεδρία ιερωμένων σε άσχετες εκδηλώσεις κλπ), στην απενοχοποίηση και στήριξη της ανύπαντρης μητέρας ή στην απελευθέρωση του γυμνισμού. Ο χρόνος θα δείξει.