Κι άλλο ένα από τον Ουράνη γιατί μου αρέσει πολύ τόσο το ποίημα, όσο και η συγκεκριμένη μελοποίηση του..http://www.youtube.com/watch?v=Xd3LOSj9HqgΑΝ ΝΟΣΤΑΛΓΩΑν νοσταλγώ δεν είναι εσάς, αγάπες περασμένεςκαι τις στιγμές τις ευτυχείς μαζί σας που έχω ζήσειΤα ρόδα σας τα μάρανα στα χέρια μου και τώραμέσα στης μνήμης το παλιό βιβλίο τα’ χω κλείσειΜα είναι κάποιες άγνωστες, περαστικές γυναίκεςπου μια στιγμή σταυρώνανε το βλέμμα τους μαζί μουΤέτοιες που μείναν ο γλυκύς κι ανέφικτος μου πόθος,ενώ ποιος ξέρει θ’ άλλαζαν για πάντα τη ζωή μουΑν νοσταλγώ δεν είναι εσάς πόλεις όπου έχω ζήσει,πόλεις που σας εγνώρισα και που σας έχω αφήσει,μα κείνες ταξιδεύοντας που αντίκρισα ένα βράδυ(Κι είδα μακρυά τα φώτα τους, τ’ άπειρα, να χορεύουνπου ήταν σαν να με φώναζαν, που ήταν σαν να μου γνέφουν)και που το πλοίο προσπέρασε, πλέοντας στο σκοτάδι