Απαξιώθηκαν οι πολιτικοί (ειδικά όταν τέλειωσαν τα λεφτά, διότι ζει χύτρα, ζη φιλία...), απαξιώθηκε και ο θεσμός του Πρωθυπουργού (ειδικά με τον Γιωργάκη, αλλά και με τον ΚΚ--που εξαφανίστηκε, λες και δεν κυβέρνησε ποτέ--και τον Σαμαρά--βλ. ανασχηματισμός γελοίων και ακροδεξιοί σύμβουλοι). Παράλληλα, ακόμα δεν έχει γίνει κανένα πραγματικό πατατράκ (βλέπεις, το να σε κυβερνούν οι Βρυξέλλες/Βερολίνο έχει και τα καλά του), οπότε κάποιοι λένε, δε βαριέσαι, γιατί όχι ο Αλέξης--να στείλουμε και "μηνύματα" σε πολλούς παραλήπτες, μέσα κι έξω από την χώρα. Γιατί αν το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά οι πολιτικοί μας είναι εκλογές, το μόνο που ξέρουν να κάνουν οι εκλογείς ως πολίτες είναι να διαμαρτύρονται και να διεκδικούν.Όσο για το αν είναι σκληρή η κριτική: όταν κάποιος φέρνει τα πάνω κάτω για να γίνει Πρωθυπουργός, αντιγράφει το στυλ του Αντρέα (λες και παίζει σε ταινία) και τον γιο του (στο "λεφτά υπάρχουν") ενώ στερείται βασικών προσόντων--ε, είναι να μην του μπαίνεις συνέχεια; Γιατί ο Τσίπρας και όχι ο Φωτόπουλος, δηλαδή.