Πολύ φοβάμαι ότι οι ξεχωριστοί άνθρωποι που παρουσιάζετε είναι οι φωτεινές εξαιρέσεις.Οι μεταρρυθμιστές,εν γένει,στις ισλαμικές χώρες είναι η μειοψηφία που πολλές φορές καταπιέζεται.Κατά τη γνώμη μου,η Δύση προσπαθεί να ενισχύσει αυτές τις φωνές και τις υποδέχεται φιλόξενα αλλά οι κυρίαρχες κρατικές και κοινωνικές δομές δεν αλλάζουν έτσι εύκολα.Πάρτε για παράδειγμα την περίφημη Αραβική άνοιξη.Με την εξαίρεση της Τυνησίας που τα πάει καλύτερα,οι υπόλοιπες χώρες βρίσκονται σήμερα σε χειρότερη κατάσταση από αυτήν που βρίσκονταν πριν το ξέσπασμα της.Αν δεν μπει μπροστά η κοινωνία των πολιτών σε κάθε χώρα και δεν προβάλλει ως κυρίαρχο αίτημα την τοποθέτηση της δημοκρατίας και των θεσμών του κράτους δικαίου πάνω και ξέχωρα από την θρησκεία,τα πράγματα δύσκολα να αλλάξουν κατά τη γνώμη μου.Και όλα αυτά ξεκινούν από την παιδεία και τι εφόδια παίρνουν τα παιδιά από τις οικογένειες και το εκπαιδευτικό τους σύστημα.
