Αγαπημένε φίλε, την απεργία πείνας δεν την κάνουν για να μην πεινάσουν ή για να τους σιτίσουν οι γιατροί και "ούτε γάτα ούτε ζημιά". Αν ήθελαν να φάνε θα το κάναν και από μονοι τους. "Απ' απεργία πείνας μέσα στη φυλακή, σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί", λεει ένας στίχος του Θεοδωράκη, ξενέρωτα πράγματα για σας το ξέρω, απλά το αναφέρω για να δείξω ότι η απεργία πείνας είναι μια ιστορική ενέργεια ηρωισμού που αναδεικνύει το κόστος που έχει για έναν κρατουμενο ο μη σεβασμός των δικαιωμάτων του. Είναι η τελευταία φωνή που βγάζει ένας άνθρωπος που αδικείται. Είναι η στιγμή που θυσιάζει τις βασικές βιοτικές του ανάγκες για την αξιοπρέπειά του. Ξέρω είναι δύσκολο να το καταλάβεις, θα προσπαθήσω κάπως έτσι : Πως εσείς αράζετε στον καναπέ, με το tablet στο ένα χέρι και το χάμπουργκερ στο άλλο, ηδονιζόμενοι από το χρήμα και το αμάξι σας, και μπινελικώνετε ηλεκτρονικά όποιον δεν σας μοιάζει ; Ε, ακριβώς το αντίθετο.