Η ενσυναισθηση με την οποία προφανώς γεννιομαστε όλοι (μάλλον οι περισσότεροι) θεωρειται με τα χρόνια αδυναμία την όποια με την ανοχή η την πίεση του περιβάλλοντος αποβαλλουμε... και στο τέλος εκτός από την ενσυναισθηση χανουμε και τη συναισθηση της αξίας των δακρυων... για τους άλλους αλλά και για τον δικό μας πόνο! Οπότε εκτός από το "γελατε γιατί χανομαστε" ίσως να πρέπει να λέμε και "κλαψτε αλλιώς χαθηκαμε"...