#1Ειμαι κοντα στην ηλικια σου και αντιμετωπιζω ακριβως το ιδιο πραγμα. Δεν ειναι οτι το εχω ψαξει και πολυ το θεμα γιατι δεν θελω σε οτιδηποτε δεν λειτουργει να βαζω την ταμπελα του προβληματος. Ισως χρειαζεται να δοκιμασεις διαφορετικους τροπους να μαθαινεις πραγματα.Προσωπικα για μενα εχει διαφορα το να ξεκινησω η να κανω κατι μονη μου "αυτοδιδακτη" απο το να ειμαι σε ενα οργανωμενο πλαισιο, οπως σχολειο η φροντιστηριο, οπου υπαρχει η δεσμευση, οι συμμαθητες, ο δασκαλος που περιμενει κλπ. Στην δευτερη περιπτωση δεν εχω προβλημα αναβλητικοτητας η τεμπελιας. Αντιθετα, στην πρωτη με πιανει ενα "νταξει μωρε πιο μετα" γιατι υποτιθεται πως ξερω οτι μπορω οποτε θελω να κανω το μαθημα/εξασκηση κλπ. Το αποτελεσμα ειναι να παιρνουν οι μερες, οι εβδομαδες, οι μηνες, να χανω εξολοκληρου την επαφη με το αντικειμενο και ξαφνικα να με πιανω συνεχεια να λεω "ναι...ειχα ασχοληθει και εγω καποτε με αυτο". Το μονο που εχω καταφερει ετσι ειναι να εχω καταπιαστει με παααρα πολλα πραγματα για τα οποια ξερω τα πολυ βασικα.Και ετσι φτανουμε στο προβλημα που εχω στο κεφαλι μου (αυτο ναι ειναι προβλημα): Οταν στην πρωτη μου επαφη με το αντικειμενο που παω να ασχοληθω δω οτι "το' χω", οτι δεν ειναι πολυ δυσκολο τελοσπαντων και δεν απαιτει εκτεταμενη προσπαθεια, τοτε βαριεμαι και το παραταω... Απο την αλλη, οταν ειναι δυσκολο και δεν τα καταφερνω, απογοητευομαι και παλι τα παραταω. Δεν υπηρχε σωτηρια δηλαδη, μεχρι που αποφασισα να δεσμευτω ειλικρινα και υπευθυνα σε μενα, σε αλλα ατομα ωστε να μη τα παρατησω. Και για να με κινητοποιησω σκεφτομαι οτι αυτο που παω να μαθω ισως βγαλει στην επιφανεια στοιχεια του εαυτου μου που δεν γνωριζα μεχρι τωρα...Λαστ μπατ νοτ λιστ, πιστευω πως παιζει μεγαλο ρολο το ιντερνετ που πλεον σου προσφερει τοοοσες βλακειουλες να σκοτωσεις την ωρα σου. Να προλαβω οσους πανε να γραψουν οτι ναι, υπαρχει και σωστη χρηση του ιντερνετ ομως πως να το κανουμε, ειναι περισπασμος.
