Ένα δράμα ζείτε Ραμόνα, άσ'τα να πάνε. Που έτσι και περάσει μήνας και δεν ακούσετε ένα σφυριγματάκι (βρε αδερφέ), τρέχετε όλες σαν τις τρελές στην Α-Μπα και κλαψουρίζετε "τι διάολο, αόρατη είμαι;" Το ΑΘΩΟ φλερτ, η διάδραση με αγνώστους στο δρόμο (πες το και πείραγμα, δεν έχω πρόβλημα), είναι μια συναρπαστική κατάσταση, μας ισιώνει και μας εξανθρωπίζει όλους σε πολλά επίπεδα, σερνικούς και θηλυκούς. Σκέψου το. Η χυδαία παρενόχληση ή το stalking είναι άλλο καπέλο και εννοείται πως με βρίσκει με την πλευρά των γυναικών. Απλά δεν μπορώ την υποκρισία κι αυτή τη διαρκή αυτο-θυματοποίηση των γυναικών. Το politically correct το έχουμε αναγνώσει (ΚΑΙ αυτό) λανθασμένα, όπως όλα τα ξένα φρούτα.