Ισχύει. Άσχετα απ' την υπόθεση του Θανάση, ποτέ δεν κατάλαβα την ευθιξία για τις μητέρες. Την υπεραγαπούσα τη μαμά μου, αλλά πάντα ήξερα ότι προσβολές προς αυτήν ήταν κούφιες, απλές προκλήσεις. Τα "της μάνας σου" πάντα γίνονταν για να προκαλέσουν την αντίδραση "τι είπες για τη μάνα μου ρε" (οπότε στη συγκεκριμένη περίπτωση η γυναίκα που μιλούσε με τον Θ.Χ. μάλλον ήξερε τι αντίδραση ήθελε να προκαλέσει).Ξέροντας όμως αυτόν τον παραλογισμό -δηλαδή αυτό το παιδικό ανώριμο παιχνιδάκι χρησιμοποίησης της μητέρας κάποιου σε τσακωμό-, όταν κάποιος θέλει να με βρίσει μέσω της μητέρας μου, χωρίς καν να ξέρει ότι είναι νεκρή, αποτυγχάνει οικτρά. Σε μένα τέτοιες σαχλαμάρες περνάνε και δεν ακουμπάνε. Σε άλλους δυστυχώς ακουμπάνε, οπως στον Χειμωνά, πατώντας όλα τα λάθος κουμπιά.