Βρε παιδιά, τι κατάσταση είναι αυτή; Λέω να διαβάσω κανένα σχολιάκι, να απαντήσω και πουθενά, και ξαφνικά στη Νανίνα χώνετε, και εμένα μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι; Δηλαδή, πρέπει να το κοιτάξω και εγώ αυτό, αλλά τεσπα. (Ένα κρύο ντουζ αργότερα...) @ Aloutero: Ενδιαφέροντα αυτά που λες, (δεν αποκλείω το να έχουν κάποια βάση) αλλά αποτελούν αυθαίρετες προσωπικές σου ερμηνείες, και καλό είναι να το καταλαβαίνεις. Ούτε κι εγώ διαβάζω (ή παρακολουθώ ολόκληρα) πολλά από (για την ακρίβεια τα περισσότερα από) τα σχόλια της Νανίνας, αλλά δε νιώθω την ανάγκη να της προτείνω εναλλακτικό τρόπο να επικοινωνήσει με το κεφάλι μου. Μου κάνει αν μη τι άλλο εντύπωση που εσύ νιώθεις. @ Φράννυ: Η στήλη είναι ηλεκτρονική και ο χώρος εικονικός. Γενικά ο χώρος που αφήνουμε είναι ο χώρος που θέλουμε να αφήνουμε (ειδικά στο ιντερνετ που δε μας βιάζει τίποτα και κανένας), είναι το δικό μου τιπ προς τα σένα. @ Νανίνα: Εγώ νομίζω πάντως ότι απαντάς με τέτοιο τρόπο γιατί δεν προσπαθείς να μιλήσεις στους άλλους, αλλά στον εαυτό σου. Μπορώ να σκεφτώ γύρω στους 2000 θετικούς και αρνητικούς λόγους που μπορεί να το κάνεις αυτό, οπότε θα παρακάμψω την ψυχολογιοποίηση και απλώς θα προτείνω να σκέφτεσαι (αν φυσικά γουστάρεις) πού και γιατί απευθύνεσαι, πριν απαντήσεις.