Εμένα, να είμαι ειλικρινής, μου κάνει εντύπωση η άποψή σου. Με ποιόν θα συζητήσεις όλα αυτά που παρατηρείς στους άλλους αν όχι με τον εαυτό σου; Και, αν μιλάς με τον εαυτό σου και σε απασχολεί ότι "ο τάδε είναι απότομος τελευταία", πώς ακριβώς το συμπέρανες, αν όχι παρατηρώντας τον; Μπερδεύομαι. Δε λέω ότι ο εαυτός μας έχει "πάντα δίκιο". Πολλές φορές προβάλλουμε, βλέπουμε αυτά που θέλουμε, εθελοτυφλούμε, κλπ. Με τον ίδιο τρόπο και ο απέναντι δεν έχει "πάντα δίκιο". Προσωπικά πιστεύω πως ο καθένας έχει να βρει τη δική του ισορροπία ανάμεσα στην αυτο-ή ετερο- παρατήρηση και την αλήθεια (τη δική του και του άλλου). Α, και στο να αφήνει χώρο στην έκπληξη και τον εντυπωσιασμό.
