Aγαπητέ φίλε, σε ποιό σημείο σου άλλαξα το φύλο;;!!Την κατεύθυνση φύλου σου πάνω στην συζήτηση την έδωσες πρώτος ΕΣΥ, μιλώντας σε α' πληθυντικό και λέγοντας "είμαστε όλοι φίλΕΣ!". Ξαναδιάβασε τα σχόλια με την χρονολογική τους σειρά και θα το διαπιστώσεις.Αν το έκανα σε άλλο ποστ παλαιότερα, δεν το θυμάμαι. Και οπωσδήποτε θα ήταν εκ παραδρομής - εάν συνέβη πράγματι δηλαδή κάτι τέτοιο.Το point σου περί λογοτεχνίας δεν βλέπω πώς μπορεί να συνδέεται με τα αμέσως προλεγόμενα. Αν και υποθέτω αναφέρεσαι στην ανθυγιεινή συνήθεια και τον εθισμό του καπνίσματος. Παρά ταύτα, ΠΡΟΦΑΝΩΣ συμφωνώ με την κεντρική ιδέα του point σου. Δεν είναι αυταπόδεικτο; Μόνο που βρίσκεσαι σε μια σύγχυση αναφορικά με την ουσία και το περιτύλιγμα. Πρόσεξε λοιπόν : Η λογοτεχνία δεν υπάρχει για να μας δίνει ηθικές κατευθύνσεις ούτε για να μας διδάξει όπως λες (Θεός φυλάξει!), αλλά για να μας εξασκεί αισθητικά. Ο Oscar Wilde στον πρόλογο του στο "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ" έγραφε ότι "οι ηθικές συμπάθειες ενός καλλιτέχνη είναι η πιο ασυγχώρητη στυλιστική μανιέρα. Δεν χωράνε τέτοια στοιχεία στον καλλιτέχνη δημιουργό. Όλο το στυλ του οφείλει να παραμένει απαλλαγμένο από την ηθική του υπόσταση".Άλλωστε, είναι πολύ γνωστή και η φράση της τεράστιας Highsmith που έλεγε ότι "Η Ηθική δεν έχει τίποτα να κάνει με την Τέχνη". Μόνο άτομο με πλήρη άγνοια περί της βαθιάς ουσίας της Τέχνης θα μπορούσε να αντιστέκεται σε αυτές τις δηλώσεις. Γιατί ΑΥΤΗ είναι η ουσία της - αυτό που τίποτα μα τίποτα δεν έχει να κάνει με την ηθική. Διαφορετικά η Τέχνη δεν θα ήταν ποτέ ελεύθερη!!! Θα την όριζε πάντα η κυρίαρχη ηθική της εκάστοτε κοινωνίας του εκάστοτε χωροχρονικού σημείου της ανθρωπότητας. Μα το νόημα είναι ότι την Τέχνη δεν την ορίζει κανείς... Αυτο-ορίζεται με κάθε έργο της κάθε φορά κάθε στιγμή από την αρχή.