Σίγουρα πρόκειται για μια μικρή, μόλις διακριτή δια γυμνού οφθαλμού, ρωγμή στα τείχη του γιγάντιου κάστρου του καταπιεστικού καθεστώτος της Σ. Αραβίας. Ομως, αυή η μικρή ρωγμή μπορεί να μεγαλώσει κάτω από την πίεση που ενδεχομένως να ασκήσουν κάποιες ομάδες ή δυναμικές μειοψηφίες ομάδων, ενθαρρυμένες από αυτήν την πρώτη και ιδιαίτερα θεαματική επιτυχία στο πεδίο του τρόπου ζωής. Κι ίσως οι ρωγμές να πολλαπλασιαστούν και να μεγαλώσουν, ίσως κιόλας να έρθει κάποτε η μέρα που μια ομάδα θα κατορθώσει να σφηνώσει σε αυτές ένα φουρνέλο που θα ρίξει τα τείχη της τυραννίας...Μπορούμε πάντα να ονειρευόμαστε. Ετσι κι αλλιώς, οι οι ουτοπίες του προχθές και οι απιθανότητες του χθες αποτελούν σήμερα την προφανή κι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα του σήμερα (χωρίς να ισχύει όμως αναγκαστικά και το αντίθετο ότι η ουτιπία του σήμερα θα γίνει οπσωσδήποτε πραγματικότητα αύριο).Ας ευχηθούμε στις γυναίκες -αλλά και στους άνδρες- της Σ. Αραβίας να μπορέσουν κάποτε να ζήσουν με μια τουλάχιστον σχετική ελευθερία.