Υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο και όλοι κάνουμε πως δεν τον βλέπουμε.Οι άνθρωποι έχουμε βάλει το οικονομικό όφελος και το "βολικό" στην κορυφή των αξιών μας, αδιαφορώντας για όλα τα υπόλοιπα. Από την στιγμή που φέρνει κέρδος (είτε σε εμάς προσωπικά είτε σε κάποια εταιρεία) και από την στιγμή που είναι "βολικό", θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Αν παράλληλα πεθάνουν και πέντε φάλαινες, και τι έγινε βρε αδερφέ; Σιγά το πρόβλημα.Έχουμε θεοποιήσει τα (εύκολα) φράγκα, το κέρδος. Και εθελοτυφλούμε στο ότι _καμμία_ εταιρεία δεν μπορεί να βγάλει σήμερα κέρδος, αν δεν _εξωτερικεύσει_ τις ζημιές της. Τα έσοδα και τα κέρδη δικά τους, οι ζημιές να μοιράζονται σε όλους. Αυτή είναι η βασικότερη αιτία ΚΑΙ για την φτώχια στον 3ο κόσμο ΚΑΙ για την καταστροφή του περιβάλλοντος ΚΑΙ για τον βασανισμό (σε βιομηχανική κλίμακα) των ζώων. Η νοοτροπία του "εγώ να βγάλω φράγκα και το τι θα κάνει ο υπόλοιπος κόσμος, μου είναι αδιάφορο."Π.χ. λέμε ότι τα πλαστικά είναι φτηνά, γι' αυτό τα χρησιμοποιουμε μαζικά. Όχι δεν είναι καθόλου φτηνά. Απλά τις περιβαλλοντικές ζημιές καμωνόμαστε ότι δεν τις βλέπουμε. Αν κάθε πλαστική σακούλα κόστιζε όσο α) η παραγωγή της ΣΥΝ β) η αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς που προκαλεί, τότε θα είχαμε μια τιμή 15 ευρώ/σακούλα.Πάλι θα υπήρχαν σακούλες, αλλά η χρήση τους θα ήταν εντελώς διαφορερική.Όσο τα κέρδη είναι ιδιωτικά και οι (περιβαλλοντικές) ζημιές δημόσιες, δεν πρόκειται να υπάρξει λύση.
