Τα πράγματα που κάνετε μαζί και τα απολαμβάνετε και οι 2, και ο έρωτας που νιώθεις/νιώθετε είναι όμορφα αλλά δεν καθιστούν αυτό που έχετε σχέση. Πιστεύω ότι η σχέση εμπεριέχει μια υπόσχεση και την ανάληψη ευθύνης. Λέει ο ένας στον άλλο "Μου αρέσεις πολύ, σου υπόσχομαι να είμαι εκεί για σένα και να προσέχω να μη σε πληγώσω. Είσαι ξεχωριστός/ή για μένα και αν κάποτε θέλω να χωρίσουμε υπόσχομαι να σου το πω ευθέως και να αναφέρω και το λόγο -με ευαισθησία πάντα-. Ανήκεις στο μόνιμο κομμάτι της ζωής μου.(αυτό δε σημαίνει "για πάντα") " Τους υπόλοιπους συσχετισμούς - του τύπου, συναντιόμαστε όποτε έχουμε όρεξη, φροντίζουμε ο ένας τον άλλο, χωρίς όμως να καθιστούμε ο ένας τον άλλο προτεραιότητα στη ζωή μας και παράγοντα που μας επηρεάζει στις αποφάσεις μας- θα τις ονόμαζα ερωτικές ιστορίες. Γιατί -συνήθως- από την αρχή τους βλέπεις ότι θα υπάρξει τέλος. Βασανίζεσαι και είναι κρίμα. Ρώτα τον πώς και δεν ήρθε, πες του πώς νιώθεις και θέσε το θέμα της αποκλειστικότητας. Και ανάλογα με την απάντησή του βλέπεις τι θα κάνεις, ψάχνοντας και μέσα σου τι αντέχεις να θυσιάσεις γι' αυτόν και αν αξίζει...