Υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα - προβληματισμοί που προκύπτουν από το άρθρο.Σχετικά με την πρώτη παράγραφο η επιστήμη της Ψυχολογίας χρησιμοποιεί τον όρο "ενσυνειδητότητα" (στα αγγλικά mindfulness) για να αξιοποιήσουμε δημιουργικά το παρόν.Ενσυνειδητότητα είναι η αυτορύθμιση της προσοχής, η συγκέντρωση και η αποστασιοποιημένη παρατήρηση με στόχο τη βελτίωση της ψυχικής ισορροπίας, συναισθηματικής ανθεκτικότητας και πνευματικής διαύγειας.Σχετικά με την επιστήμη της Ιστορίας και την ιστοριογραφία, από που απορρέει ότι καταγράφεται μετά από πολλά χρόνια; Εκτός κι αν υπονοείται η μεταμοντέρνα αντίληψη (Hobsbawm, Gelner, Anderson κ.α.) και προσέγγιση της ιστοριογραφίας κατά την οποία την ιστορία την γράφει ο ιστορικός κατά το δοκούν, ανεξάρτητα από τα ίδια τα γεγονότα και τις ιστορικές πηγές. Έτσι ο ιστορικός μπορεί να εισάγει την προσωπική του ιδεολογία στην Ιστορία και να την μετατρέψει σε αφήγηση ή αφήγημα. Π.χ. η προσέγγιση της μικρασιατικής καταστροφής, του αγώνα στο Σούλι, το γεγονός ότι ορισμένοι θεωρούν ότι η επανάσταση του 1821 ήταν ταξική (ανάλογη της γαλλικής) και άλλα πολλά. Επίσης η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τεράστια οικονομική μετανάστευση και όχι από τεράστια προσφυγική κρίση όπως αναφέρεται. Εκτός κι αν όλοι οι οικονομικοί μετανάστες αποκαλούνται βολικά ως πρόσφυγες.Το ελληνικό κράτος, δηλαδή το πολιτικό σύστημα δηλαδή τα κόμματα δηλαδή το πολιτικό προσωπικό, παρέδωσαν τη χώρα στις διάφορες ΜΚΟ και στους αλληλέγγυους, που έχουν σκοπό την εξυπηρέτηση μικροκομματικών συγκεκριμένων σκοπών (συνήθως εξυπηρετούν το κομματικό μαντρί), και δεν έχουν μια ευρύτερη κοινωνική δράση.Το Κράτος όντως διαλύθηκε, το ερώτημα είναι ποιος το διέλυσε και γιατί, διότι στο τέλος τέλος προκύπτει το ερώτημα: ποιος έχει την ευθύνη αυτού του Κράτους; Ποιος αποφασίζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό για τις πολιτικές που θα ακολουθηθούν; Εδώ προκύπτει και το ερώτημα σχετικά με το είδος του Πολιτικού Συστήματος που έχουμε και τη σχέση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής.Τέλος, σε κάθε επίπεδο στην ελληνική διάσταση, η μη εφαρμογή του νόμου ή η εφαρμογή του με πολιτικά κριτήρια ανάλογα με τις "φίλιες ή εχθρικές δυνάμεις", καθιστά ακόμη πιο εκφυλισμένη την ελληνική πραγματικότητα σε σχέση με άλλες δυτικές κοινωνίες όπου ο νόμος εφαρμόζεται καθολικά.
