Καλημέρα σε όλη την παρέα.Α, μπα,έγραψα την ερώτηση 7. Όλα τα χρόνια που σε διαβάζω- και είσαι η καθημερινή πρωινή μου συνήθεια- σε έχω σε βαθύτατη εκτίμηση για τη διορατικότητα, την ευστροφία και την καλλιέργειά σου. Μετά την απάντησή σου αυτή όμως, νιώθω ότι σε αγάπησα λιγάκι (αλήθεια!). Σ’ ευχαριστώ για την ευαισθησία και την ευθύτητα με την οποία αντιμετώπισες εμένα, όπως και όλους τους υπόλοιπους θεματοθέτες . Είσαι μεγάλο δώρο. Έχεις δίκιο σε όλα. Τον Γιώργο φυσικά και δεν τον ξαναείδα, και να πάει να χ€στεί κι αυτός και η μισθάρα του, και η ζωάρα και το γιόλο. Μεγάλο νούμερο.Επίσης στη δουλειά ο διευθυντής μου, αφού μου έκανε πρόσφατα αύξηση, μου πρότεινε να κάνω μαθήματα γερμανικών και το κόστος να αναλάβει η εταιρεία. Δεν είναι κι άσχημα.Έγραψα την ερώτηση όντας στο τέλος και την κορύφωση μιας περιόδου μεγάλης φόρτισης, πίεσης και κούρασης (λόγω διαφόρων παραγόντων, αλλά μη σας πρήζω). Με μονολόγους γκρίνιας σε φίλους και μαμά/αδερφή, τόσο γκράντε που ο Ξανθόπουλος δεν πιάνει μια μπροστά μου (αν και του δίνω ένα κρέντιτ γιατί αυτός πάλεψε και με αρκούδα). Τώρα όμως είμαι καλύτερα. Και δε θα πάψω να προσπαθώ για το ακόμη καλύτερο και να εξελίσσομαι. Όταν τα παίξω πάλι, μπορεί να με ξαναδιαβάσετε.Φιλιά πολλά σε Α, μπα και σχολιαστές!