Εγώ πάλι πήγα ψυχολόγο γιατί έβλεπα θάλασσα και με έπιανε υπαρξιακό συγκριο-απεραντη θάλασσα σαν την αιωνιότητα και το τίποτα- ενώ ο ήλιος μου θύμιζε μια θεωρία ότι σε κάποια εκατομμύρια χρόνια θα καταπιεί τη γη και πάλι με έπιανε υπαρξιακό-ουτε η αστρική μου σκόνη δε θα μείνει.Για να μη μιλήσω για τα ποτάκια που τα έπινα και σκεφτόμουν θεέ μου,τόσα λεφτά για τα ποτάκια και αυτά μετά γίνονται τσισα,σαν τον άνθρωπο που ζει και μετά πεθαίνει και γίνεται βακτήριο μέσα στο χώμα.