Σύμφωνα με την αφήγηση της μητέρας, όταν στο γυμνάσιο άρχισε να έχει επιθετική συμπεριφορά στο σπίτι, εκείνη το απέδωσε στην εφηβεία. Όταν η κατάσταση να άρχισε να γίνεται κάπως πιο βίαιαη, όταν πήγαινε στο σχολείο να πάρει βαθμούς, επειδή ήταν σχεδόν άριστος μαθητής, οι καθηγητές της έλεγαν απλώς άριστος και "την έδιωχναν". Προσπαθούσε να πει με τρόπο ότι στο σπίτι έχει πρόβλημα, λέγοντας πχ ότι σαν άλλος άνθρωπος είναι στο σπίτι και την απόπαιρναν ότι είναι πολύ απαιτητική, και επειδή αισθανόταν ότι δίνει την εντύπωση πως ψαρεύει κοπλιμέντα αλλά και επειδή ντρεπόταν να πει τι ακριβώς συμβαίνει στο σπίτι, έφευγε και ξαναπήγαινε μετά πάλι με την ελπίδα. Στην αρχή της τρίτης λυκείου, λόγω του στρες, το παιδί ήταν εντελώς χάλια και, εκτός από το σπίτι, φάνηκε και στο σχολείο. ΤΟΤΕ μια καθηγήτρια, που δεν τον είχε καν μαθητή, μίλησε στη μητέρα, συμβουλεύοντας την να δουν ψυχίατρο.Κάποιοι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν και διαχειριστούν καταστάσεις που για άλλους είναι αυτονόητες. Δεν είναι άτομα με ειδικές ανάγκες, "μια χαρά" είναι. Μέχρι να μάθεις τι συμβαίνει στο σπίτι τους. Δεν είναι αναίσθητοι, ηλίθιοι, κακοί. Όταν ένα παιδί φαίνεται ή είναι αφρόντιστο, δεν πρέπει να θεωρουμε ότι οι γονείς του το παραμελούν συνειδητά. Δεν είναι απλά εγωισμός ή αδιαφορία. Πραγματικά δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί αυτό το παιδί, ακόμα κι αν γινόταν αντιληπτό από τους εκπαιδευτικούς εγκαίρως, δεδομένου ότι ένα παιδί χρειάζεται συντονισμένη φροντίδα, από γονείς και εκπαιδευτικούς και στην προκειμένη και από ψυχίατρο.Σκέψου μόνο ότι κατάφεραν να πάρει παράταση χρόνου στις πανελλαδικές επειδή έτυχε να γνωρίζει ο θείος του πού πρέπει ν'απευθυνθεί, γιατί μέσω του σχολείου δεν έβγαινε άκρη. Βγαίνει όμως η χώρα στις αγορές, όλα καλά, έξω κούκλα.