Αγαπημένε κε Μαυρουδή, κάποιες φορές οι εφιάλτες μας παίρνουν σάρκα και οστά και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παρά μόνο να τους κρατήσουμε από το χέρι απαλά και να ακολουθήσουμε. Κι όταν φτάσουμε στην άκρη της διαδρομής, τους βλέπουμε να γλιστράνε μακρυά με κάτι αγαπημένο, και μόνο ο αποχαιρετισμός με σεβασμό μας μένει. Λυπάμαι πολύ. Να στε καλά.