Άρη, έχεις δίκιο και στους δύο άξονες. Και ότι ως αναγνώστες/πολίτες είμαστε επιλήσμονες και για τις τραγικές συνθήκες που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι. Μετά αναρωτιόμαστε για την αύξηση των θετικά διακείμενων προς τη Χ.Α.. Ο φασισμός είναι έκδηλος σε αυτά τα φαινόμενα, αλλά εδώ φαίνεται και κάτι άλλο. Πως αυτή η συμπεριφορά δεν είναι τωρινή λόγω, εν πολλοίς, της κρίσης, αλλά πολύ παλαιότερη, τουλάχιστον από τα χρόνια της ευημερίας και των παχυλών επιδοτήσεων. Ίσως η παιδεία να ήταν ένας τρόπος αντιμετώπισης των πιο ταπεινών και σκοτεινών ενστίκτων του ανθρώπου, για να μην μείνουμε στη λογική "survival of the fittest".Μπράβο σου που μας τα υπενθύμισες με τη θλιβερή αφορμή του ξυλοδαρμού του βασικού μάρτυρα.