Eνα κειμενο με το οποιο συμφωνω απολυτα..και μου θυμισε τον Κο Χωμενιδη απ'το "σοφο παιδι".Ετσι ακριβως εχουν τα πραγματα για ενα μεγαλο ποσοστο 50 plus ηλικιων.Δεν μεγαλωσαμε στα πουπουλα,το αποκλειστικα δικο μας δωματιο ηταν ονειρο αλλα η διψα για μαθηση,το να απαλλαγουμε απ'τα φαντασματα του εμφυλιου και τις μικροαστικες αντιληψεις των γονιων μας καθημερινος αγωνας.Καουφμαν για τα ξενογλωσσα,λεσχη του δισκου,Αλκυονιδα,Θεατρο Τεχνης,Επιδαυρος και υπνος σε sleepingbag παραλια Τολο.Και δουλεια ..πολυ δουλεια μεχρι και σημερα.Τα λιγα που αποκτησαμε ειναι αποτελεσμα μισθωτης εργασιας και τιποτα παραπανω.Οντως υπηρξαμε πολιτικα αφελεις αλλα σε καμμια περιπτωση συνενοχοι.Το παρτυ παιζοταν πισω απο τις πλατες μας και κανενας μας δεν φανταζοταν οτι η χωρα βουλιαζε καθημερινα.Απλα εμεις αποφευγαμε οσα θεωρουσαμε νεοπλουτιστικη συμπεριφορα.Προσωπικα δεν νοιωθω οτι χρειαζεται να απολογηθω.Εξαλλου τις κυβερνησεις που μας εφεραν ως εδω δεν τις ψηφισα ποτε.Αλλα δημοκρατια ειναι το να υποτασσεσαι στη πλειοψηφια ακομα και οταν δεν συμφωνεις.Να πληρωνεις τους φορους σου ακομα κι αν το κρατος σε κλεβει η δεν σου παρεχει οσα...Να απαιτεις αποδειξεις ακομα κι αν καθε φορα πρεπει να τσακωνεσαι με τον καθε σερβιτορο,υδραυλικο η γιατρο.Σε καθε εποχη οι νεοι εχουν να παλεψουν με τις συνθηκες της δικης τους εποχης.Αυτο καναν οι γονεις μας αυτο καναμε εμεις αυτο καλουνται να κανουν και οι σημερινοι νεοι.Δυσκολιες υπηρχαν παντα αλλα το οραμα τις προσπερναει.
