Η εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική, γενικώς, και ιστορικά έχει υπάρξει μικρή και ειδικά στις ανώτερες θέσεις ελάχιστη.Οι εξαιρέσεις (δλδ γυναίκες που, όντως, έχουν βρεθεί σ’ αυτές τις θέσεις) έχουν γαλουχηθεί σ’ ένα πλαίσιο αυξημένου ανταγωνισμού, ακριβώς, με τα male counterparts και προφανώς έχουν μάθει να λειτουργούν στο ίδιο ακριβώς σύστημα και πιθανότατα με περίπου τον ίδιο τρόπο που θα αντιδρούσαν και οι άντρες. Οπότε υπό αυτές τις δυναμικές και ισορροπίες, εντός της πατριαρχίας και με την έννοια του "ενός κούκου που δεν φέρνει την άνοιξη", πράγματι, το φύλο της εν λόγω δεν καθορίζει ούτε πολιτική στάση ούτε ήθος ούτε προοδευτικότητα.Απ' την άλλη έχω την εντύπωση ότι αν η Θάτσερ ήταν γένος αρσενικού, δεν θα μας έκανε και τόσο εντύπωση (ο κος Θάτσερ εννοώ), ούτε -νομίζω- πως θα του κόλλαγαν το παρατσούκλι: "ο σιδηρός κύριος", διότι οι κύριοι είναι/ θα έπρεπε να είναι -ουσιοκρατικώς- σιδερένιοι …ή κάτι τέτοιο άκουσα να λένε από το μαιευτήριο και εντεύθεν.
