Αυτή η δυναμική είσοδος του ποδοσφαίρου στην πολιτική (Βόλος, Πειραιάς) προσωπικά μου θυμίζει την Γιουγκοσλαβία, μετά την κατάρρευση το κομμουνισμού. Έτσι και εδώ, έχει καταρρεύσει η κρατική οικονομία συμπαρασύροντας τα πάντα, και κάποιοι φαίνεται πως αναζητούν ελπίδα ή και βοήθεια από μαφιόζους του ποδοσφαίρου, ή γενικά ψάχνουν να εκτονώσουν το μίσος τους έτσι. Στη Γιουγκοσλαβία, έναν χρόνο πριν την έναρξη του πολέμου, οι Σέρβοι και οι Κροάτες χούλιγκαν σκοτώνονταν (με αποκορύφωμα το ματς Δυναμό Ζάγκρεμπ-Ερυθρού Αστέρα, Maksimir 1990). Ο περίφημος Αρκάν ξεκίνησε ως χούλιγκαν με πρωταγωνιστικό ρόλο σε εκείνες τις ταραχές, και κατέληξε αρχιμαφιόζος πολέμαρχος και εγκληματίας πολέμου λίγα χρόνια αργότερα. Δεν υπάρχει βέβαια τέτοια δυναμική στην Ελλάδα, ευτυχώς--λόγω εθνικής ομοιογένειας, και γιατί το μίσος στοχεύει κυρίως τους ξένους, ή τους Ευρωπαίους, όχι κάποια μειονότητα. Όμως η είσοδος του ποδοσφαίρου στην πολιτική είναι πολύ κακός οιωνός. Ελπίζω η ΧΑ να μην ανακατευτεί και σε αυτό.