Το φιλμ του Γκοντάρ "είναι κορύφωμα ασυναρτησίας, δεν αντιλήφθηκα αν περιέχει νόημα. Προτείνω να δει την ταινία και έτερο μέλος της επιτροπής". Ο Μπουνιουέλ; "Στερείται οποιαδήποτε καλλιτεχνικής αξίας. Δεν βγάζει κανένα νόημα."Για το φιλμ "Ρώμη ανοχύρωτη πόλη", την οποία οι λογοκριτές απαγόρευσαν, έγραψαν στο σκεπτικό: "Ας παιχτούν άλλες καλλιτεχνικές ταινίες από την Ιταλία. Εξάλλου αυτές αφθονούν!"Και τέλος οι ταινίες του Μπέργκμαν: "Εκ διαμέτρου αντίθετες προς τις αρχές του ελληνικού λαού, προς τα ήθη και τα έθιμα μας".Δεν είναι τυχαία η πορεία του ελληνικού κινηματογράφου είτε κατά τη "χρυσή 20ετία του Φίνου" είτε μετά την επέλαση της τηλεόρασης...Όταν ο Βισκόντι έκανε το "Η γη τρέμει" και το "Ο Ρόκκο και τ'αδέρφια του" εμείς γυρίζαμε τη "θεία απ'το Σικάγο" και "το κλωτσοσκούφι" και η λογοκρισία κατακρεουργούσε τον Κακογιάννη και τον Κούνδρουρο...θέλω να πω ότι το γούστο του κοινού διαμορφώνεται και από το ίδιο το σινεμά...η ιστορία με τη λογοκρισία ξεκινά ήδη απο τη γερμανική κατοχή και φτάνει και τα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια σε αντιθεση με τη μαζική κατνάλωση ταινιών των Δαλιανίδη,Σακελλάριου,Λάσκου,Ευστρατιάδη,Βουγιουκλάκη...