Θα σου φανεί περίεργο αν σου πω λοιπόν ότι δεν ανήκω σε κάποια παράταξη ή σχήμα,να φανταστώ.Ήδη με βάφτισες.Όσο αφορά αυτό με το πτυχίο στα 4 χρόνια,μισό να προσπαθήσω να το κάνω πιο ξεκάθαρο:Υπάρχουν και αυτοί οι φοιτητές που τελείωσαν τις σχολές τους στα 4 χρόνια όντας συγκεντρωμένοι,συνεχίζοντας να αναπτύσσονται σαν άνθρωποι,έχοντας ήδη αρκετές ή αποκτώντας ακόμα περισσότερες ενασχολήσεις και ενδιαφέροντα.Εν ολίγοις δεν πέρασαν απλά από την τριτοβάθμια αλλά φρόντισαν να την "ξεζουμίσουν" με την καλή έννοια,να πάρουν ότι καλύτερο μπορούσαν.Και αυτούς τους ανθρώπους πραγματικά τους θαυμάζω.Αν είναι να χάσω δουλειά από τέτοιο άνθρωπο τότε καλώς ας την χάσω την αξίζει πολύ παραπάνω.Υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι φροντίζουν από όλο αυτήν την πληθώρα πληροφοριών που τους παρέχεται να αποκομίσουν το ένα εκατοστό(για να μην πω χιλιοστό και γίνω κατάφορα άδικος):μόνο την ύλη του κάθε μαθήματος για να περάσουν τα μαθήματα και να πάρουν το πτυχίο στην ώρα τους.Βγαίνοντας λοιπόν πτυχιούχοι είναι λειψοί από όλες τις μεριές χωρίς καμία ουσιαστική γνώση,ούτε για το αντικείμενο τους,ούτε για την κοινωνία που τους περικλείει.Όλως περιέργως οι πρώτη κατηγορία ανθρώπων είναι και άνθρωποι οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα(οικογενειακά,υγείας κλπ) και έχουν έναν κάρο λόγους και δίκια αν επέλεγαν να μην ασχοληθούν με τίποτα άλλο.Δεν το έκαναν.Οι δεύτεροι από την άλλη,από την εμπειρία μου,είναι απλά άτομα τα οποία είναι απλά παρτάκηδες και καλοβολεψάκηδες.Εξ'ου και το "συνήθως" που έβαλα.Γιατί δυστυχώς υπερισχύει το δεύτερο.Τα εργασιακά δεν αφορούν μόνο τον εργαζόμενο.Όλοι μας μελλοντικοί εργαζόμενοι(ή άνεργοι) είμαστε.Αλλά τα δικαιώματα δεν τελειώνουν με την εργασία.Απλά και τα εργασιακά είναι μέρος των δικαιωμάτων σου.Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό,αυτά ανέφερα τώρα ως παράδειγμα.Κανένα κίνημα δεν σταματάει να υπάρχει μόλις επιτύχει ή αποτύχει σε έναν στόχο του.Επίσης κανέναν κίνημα δεν έχει μόνο έναν στόχο.Βάζει νέους στόχους,αναδιαμορφώνεται,βρίσκει τα λάθη του,ξαναπροσπαθεί,είτε στο ίδιο θέμα είτε σε κάτι άλλο.Σήμερα μπορεί να είναι η εργασιακή αποκατάσταση,αύριο μπορεί να είναι για την κακοποίηση ή και τα δύο μαζί(συνδέονται ;)).Από την στιγμή που πάτησες έστω και σε μία συνέλευση,εκείνη την στιγμή συνδικαλίστηκες.Τώρα το αν κόντεψες να ξεράσεις το καταλαβαίνω.Κι εγώ νευριάζω άπειρα.Μαθαίνεις με τον καιρό να μην δίνεις τόση βάση στις αρλούμπες του καθένα και να επικεντρώνεσαι στους στόχους σου,όμως.Και γι αυτό λέω πως όντως τους περισσότερους δεν σας έκοψε πραγματικά.Όταν βάζεις έναν στόχο δεν ησυχάζεις μέχρι να τον επιτύχεις,σε όποιο θέμα και αν είναι αυτό,ή να αποδεχτείς την ήττα σου και να μάθεις από αυτήν.Εσείς στις πρώτες αναποδιές απογοητευτήκατε.Δεν περιμένατε καν να φάτε ήττα.Δεν μεταθέτω ευθύνες μόνο στους φοιτητές βέβαια,κι εγώ φοιτητής είμαι.Περισσότερες ευθύνες δίνω σε αυτούς οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν και να προσεγγίσουν ακόμα και τον τελευταίο φοιτητή και να τον βοηθήσουν να ακουστεί.Πως το λένε;"Να αφουγκραστούν τον παλμό του κόσμου";Κάτι τέτοιο.
