Ο Ανδρέας, φαινόμενο σχεδόν ανεξήγητο εκτός της εποχής του, ήταν λαϊκιστής ή μάλλον πολιτικά νάρκισσος. Του άρεσε να τον θαυμάζουν.Μέσα σε αυτό δεν μπορεί κάποιος, σχεδόν ψυχαναλυτικά, να μη δει την ανάγκη του δημιουργίας πιστής αυλής μετά τα Ιουλιανά. Η αποστασία τον καθόρισε, δυστυχώς για την Ελλάδα. Συνειδητά επέλεγε ανθρώπους που μέσω της προσωπολατρίας θα ήταν πιστοί: Κατσανέβας, Κουτσόγιωργας, Κουλούρης, Τσοχατζό. Οι ισχυρότερες προσωπικότητες ήταν σε σχέση κόντρας: Αρσένης, Σημίτης, Τρίτσης.Παρ' όλ' αυτά υπήρξε ο άνθρωπος ο οποίος έφερε τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Μην ξεχνάμε ότι με ευρείες έννοιες-ορισμούς η 'δεξιά' κυβερνούσε είτε άμεσα είτε παρασκηνιακά από καταβολής ελληνικού κράτους, ποσώ δε μάλλον δεν είχε ενταχθεί η 'αριστερά' στην πολιτική ζωή της χώρας. Ο λαϊκισμός που του χρεώνεται δε ήταν βασικά το νομιμοποιητικό όχημα της χούντας, το οποίο καβάλησε και ο ίδιος για άλλους λόγους.Πολύ ενδιαφέρουσα μορφή. Με πολλά αρνητικά και πολλά θετικά. Η ιστορία και ο χρόνος θα μας βοηθήσουν να τον καταλάβουμε καλύτερα.