Συμφωνω εν μερει. Απο τη μια,αυτος ηταν καθετος αλλα ειλικρινης. Δε το θελω και αν το θες,θα χωρισουμε,θα το αναγνωρισω,θα συνεισφερω αλλα εμεις τελος. Η κοπελα απο την αλλη θεωρω πως αν δεν ηταν τοσο "κρεμασμενη" πανω του και φοβισμενη οτι θα τον χασει,αν ποτουσε γερα στα ποδια της και ειχε και στηριξη του περιβαλλοντος της,θα μπορουσε να το κρατησει. Αντιθετως,απο τον φοβο της μη τον χασει-που αυτο απο μονο του δειχνει παρα πολλα,δειχνει μια σχεση εξαρτησησης-τελικα εκανε αυτο που ηθελε αυτος. Καλως ή κακως αυτος εθεσε τις προτεραιοτητες του. Απο την αλλη,το που βαζεις το πουλι σου και το πώς ερχονται τα παιδια,ειναι γνωστο. Μπορουσαν να το προβλεψουν ή εστω να το ανατρεψουν με το χαπι. Αυτο δεν εγινε. Εγω θεωρω οτι μια σχεση στην οποια δεν εχουν τεθει τα βασικα πχ πλανο οικογενειας,προτεραιοτητες κλπ, δεν εχει θεμελια αρα δεν εχει και γερο οικοδομημα.Το θεμα δεν ειναι η διατροφη. Το θεμα ειναι οτι η κοπελα ηθελε να ειναι μαζι ΤΟΥ no matter what,τα θελω του εγιναν θελω της.Ισως πρεπει να παει σε ψυχολογο για 2 λογους:α)για ξεπερασει το τραυμα και 2)για να βρει τον εαυτο της και τα θελω της.