Θαυμάσιος ο συλλογισμός σου κι η προβληματική σου. Συμφωνώ ότι οπωσδήποτε ένας άνθρωπος (κι ένας άντρας εξίσου με μια γυναίκα) έχουν δικαίωμα να προγραμματίσουν κατα δύναμιν την ζωή τους και τα όνειρά τους. Στην προκειμένη περίπτωση το πρόβλημα έγκειται στο εξής:1. έθεσε τελεσίγραφο (my way or the highway)2. δεν ανέλαβε ευθύνη στο ότι η κοπέλα ΕΜΕΙΝΕ έγκυος (έστω και προσχηματικά έπρεπε να αποδώσει ευθύνες και στον εαυτό του που η αντισυλληπτική μέθοδος/"μέθοδος" που ακολουθούσαν δεν απέδωσε. Δεν έμεινε μόνη της έγκυος ούτε με τον κρίνο.)3. δεν δείχνει να συμμερίζεται το αίσθημα κατάπτωσης της συντρόφου του κατόπιν εορτής ενώ είναι γνωστό αλλά και λογικό ότι μια ματαίωση κι ένα πένθος θα υφίσταταικαι τέλος το πιο σημαντικό κατά την ταπεινή μου γνώμη... 4. της λέει ότι "όταν θα κάνει παιδάκι θα το ξεχάσει αυτό κι όλα θα γιάνουν". Σαν ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ που χάθηκε να ήταν μια κούκλα που δεν πειράζει χάλασε και θα πάρουμε άλλη!!!Δεν έχω κάνει ποτέ έκτρωση αλλά υπερασπίζομαι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος της γυναίκας. Ωστόσο έχοντας χάσει παιδιά κι έχοντας ακούσει την ατάκα "δεν πειράζει νέα είσαι θα κάνεις άλλο" (απο νοσηλευτικό προσωπικό παρακαλώ πάνω στο πένθος μου!) το να το εκστομίζει αυτό ο ΠΑΤΕΡΑΣ αυτού του αγέννητου παιδιού με κάνει να πιστεύω ότι ούτε το γεννημένο του παιδί θα το αντιμετωπίσει με τον σεβασμό που θα του αξίζε. Πόσω μάλλον την μητέρα αυτού του παιδιού. Έμβρυο ξε έμβρυο ο σεβασμός είναι που κάνει τον άντρα. (Και την γυναίκα επίσης). Ο σεβασμός είναι που κάνει τον ΑΝΘΡΩΠΟ (κι αυτό απαντά και στην ερώτηση #3 σήμερα επίσης)
Σχολιάζει ο/η