Κι εμείς κρατήσαμε το βηματοδότη του παππού.Όχι ότι θα τον κάναμε τίποτα.Την μπαταρία θα δοκιμάζαμε μήπως δουλεύει και ταιριάζει σε κανένα ρολόι;Απλά δε θέλεις να αφήσεις τίποτα,που μπορεί ο άλλος να το πετάξει,να το αρπάξει,οτιδήποτε.Γιατί είναι ένας ξένος κι ό,τι εμείς,ας είναι και μια μπούρδα,θα κρατήσουμε με αγάπη,με νοσταλγία,για εκείνον είναι απλά ένα αντικείμενο.Στον άλλο παππού είχαν σκεφτεί οι δικοί μου να κρατήσουν τα δόντια.Όχι για να τα πουλήσουν.Για να μη γίνουν βορά των αρπακτικών.Τελικά δεν πήγαινε η καρδιά κανενός κι είπαν στον άνθρωπο,αν και τους ρώτησε-έτσι συνηθίζεται στα μέρη μου-να τα αφήσουν.Αν τα έπαιρνε αργότερα κανείς,το κρίμα στο λαιμό του.Κάποιοι τα κρατάνε.Άλλοι είναι πιο ψύχραιμοι και τα πουλάνε.Όπως θα κάνανε με ένα δαχτυλίδι πχ.Αλλά τέλος πάντων κληρονομιά το θεωρούν κι αυτό.Ο άλλος απλά κλέβει έναν πεθαμένο.Ο πατέρας στην ερώτηση δεν ήθελε να αγγίξει τίποτα.Έτσι το ένιωσε,έτσι ήθελε να τιμήσει τον πατέρα του.Και καλά έκανε.Μάλλον όμως δεν ήξερε τι παίζει ή ήταν αδύνατο να σκεφτεί κάτι τέτοιο εκείνη τη στιγμή.Ε,μετά του ήρθε αστραποβολιά.