Από την εραστιτεχνική ενασχόλησή μου με την ιστορία δεν θυμάμαι άλλη περίοδο του ελληνισμού που η γλώσσα να δημιουργούσε τέτοιες αποστάσεις παρ' εκτός ίσως από την περίοδο των ευαγγελικών.Αν τολμήσεις να αναφέρεις λέξεις όπως έθνος, Ελλάδα, ελληνισμός, πατρίδα κτλ θεωρείσαι από ένα ευμέγεθες ποσοστό κατοίκων του ελλαδικού χώρου ταυτόσημο με τον Βεελζεβούλ.Το να είσαι αρνησίπατρις έχει καταστεί "προχώ". Όσο αυξάνονται οι αρνητές της πατρίδας τόσο θα αυξάνονται άνθρωποι που θα συσπειρώνονται γύρω από ακραία μορφώματα όπως η ΧΑ. Τόσο περισσότερο θα πραγματώνεται η αυτοεκπληρούμενη προφητεία.Και θα κάθονται κάτι Μίκηδες και κάτι Ξαρχάκοι και θα κοιτάνε τον παραλογισμό με πρωτογενή απορία... Και οι ακραίοι θα επικαλούνται πεθαμένους (ο Μέγας Αλέξανδρος είπε..., ο Παπανδρέου θα έκανε..., ο Κώττας εννοούσε..., ο Μαρξ έγραψε..., ο Ζαχαριάδης, ο Λένιν, ο Αριστοτέλης κτλ κτλ) για να δικαιολογήσουν τη στάση τους. Όμως οι πεθαμένοι ζήσαν σε άλλες εποχές. Ό,τι και να είπαν, ό,τι και να γράψαν αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα είναι οφθαλμοφανώς παράλογο. Δεν είναι φυσιολογικό να επιθυμείς το καλό του άλλου (του Βάσκου, του Σκοπιανού, του Κούρδου, του Τούρκου, του Καταλανού, του Ζαπατίστα, του ροζ, του μπλε, του κόκκινου) περισσότερο από το δικό σου. Αυτό είναι αυτοχειρία.
