Μπορεί να το βλέπει κι έτσι,Lisa.Όπως όμως λες κι εσύ,δε γίνεται,να προσπεράσουμε αυτό το στάδιο.Είναι σαν να στέλνει ο άλλος μια dick pick με ένα ξερό γεια,γιατί του είναι άβολο ή βαριέται να φλερτάρει.Κάποιες φορές πρέπει και να ξεβολευτούμε.Υποχρεωτικά.Και δεν είναι υποκρισία.Είναι προσαρμογή.Βάζουμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτό το ρόλο.Αλλιώς θα το κάνω εγώ,αλλιώς θα το κάνεις εσύ.Ίσως να μη μας βγαίνει απόλυτα φυσικά από την αρχή,αλλά το δοκιμάζουμε.Ξαναπροσπαθούμε.Και εντάξει με μια θείτσα που θα κάτσει δίπλα στο λεωφορείο κι έχει όρεξη για μπίρι-μπίρι,μπορεί να θέλουμε να βαρέσουμε το κεφάλι μας στο μπροστινό κάθισμα.Όμως με τα παιδιά στη σχολή θέλει να κάνουν παρέα,να βρει φίλους.Λίγο ζόρι αξίζει.Όσο για την εσωστρέφεια,συμφωνώ με την Καραβάν'.Ο εσωστρεφής δεν είναι απαραίτητα αντικοινωνικός.Μπορεί να μη γίνει η ψυχή της παρέας,να μην έχει 1000 επαφές στο κινητό του,αλλά να είναι ικανός να ανταποκριθεί στις κοινωνικές περιστάσεις και να κάνει ουσιαστικές σχέσεις.