Ω, σας ευχαριστώ πολύ rosa nera και old lonely dog. Είναι πολύ δύσκολο να αποκοπείς από ένα ιδανικό δημιούργημα του μυαλού σου ειδικά αν νομίζεις ότι αυτό μετουσιώνεται σε έναν πραγματικό άνθρωπο (οπότε υπάρχει έστω μία σταγόνα ελπίδας). Θεωρώ ότι μου έκανε κάποιο καλό, ναι μεν έχασα πολύ χρόνο γιατί συγκρίνοντάς οποιοδήποτε άλλο πιθανό ταίρι μαζί του δεν μου φαινόταν κανένας αντάξιος, αλλά τουλάχιστον κατάφερα να δω ότι το ζήτημα είχε να κάνει με το ποιος άνθρωπος ήθελα να είμαι και δεν ήμουν, οπότε ξεκίνησα τη διαδικασία να βελτιωθώ (η οποία δεν τελειώνει ποτέ)