Εγώ πάντως ομολογώ ότι με τσούζει να υπάρχουν νέοι άνθρωποι που χαχανιζουν όταν γίνεται μια σοβαρή κουβέντα, που μιλάνε με εμφυλιοπολεμικούς όρους χωρίς να στοιχειοθετούν το μίσος τους, που διαμορφώνουν απόψεις από συνθήματα σε τοίχους, που ψεύδονται προκειμένου να παρουσιάσουν μια πραγματικότητα συμβατή με το θυμικό τους, που τους πετάς το μπαλάκι του διαλόγου κι αυτοί βουβαίνονται αλλά όταν κάνουν μονόλογο ή είναι με ομοϊδεάτες τους είναι από λαλίστατοι έως βερμπαλιστές.Με τσούζει και με πονάει.