@1 Είχα κάτι μαστορια στο σπίτι, κοντά στα 50, ο ένας παντρεμένος με παιδια, ο αλλος σε σχέση με πολύ μικρουλα. Ωραίος τύπος, κι εγω στα 20κατιλίγο στάνταρ θα τσιμπούσα. Ήταν ο τύπος που εκανε τα παντα να φαίνονται ευκολα, χωρίς να το προσπαθεί κιόλας. Το χουν αυτο βέβαια όσοι πιάνουν τα χέρια τους. Ο παντρεμένος λύσσαγε, συνεχώς τον πειραζε, έτρεχαν όμως τα σάλια του, του καημένου. Ήταν κάπως πατρίς-θρησκεία-οικογένεια ο παντρεμένος, απο τα 18 του όμως, πίκρα μεγάλη που τον ακουγα να λεει πόσο δεν υπαρχουν πια κορίτσια σαν εμένα, (να ξεκ@λώνονται στο καθαρισμα και να φτιαχνουν μεζεδάκια- εννοια σας και τον τακτοποιησα.) Ο μερακλής απο την άλλη ψιλοφουσκωνε που ξερογλειφόταν ο φιλος του, χωρια που η μικρή μας ειχε τρελάνει στα τηλέφωνα. Αγανάκτισα και με τους δυο σε κάποια φάση, οπότε σ ενα πειραγμα του παντρεμένου λέω γελώντας να τον αφήσει να το χαρεί ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ. Αγαπητή φίλη, μια συμβουλή από κάποια επίσης γεροντόφιλη*: Θα βρεις ένα σωρό λόγους ενδεχομένως για να εξηγησεις την προτιμηση σου, κάποιοι θα ισχύουν, κάποιοι όχι. Ποτε ομως, ποτέ μην πέσεις στην παγίδα να πιστέψεις πως ο μεγαλύτερος ξέρει τι του γίνεται επειδή είναι μεγαλύτερος. Η ώριμη ηλικία δε συνεπαγεται και ωριμότητα στο μυαλό. Να προσέχεις.*αγαπημένη φίλη, αυτοχαρακτηρίζεται έτσι, λόγω ηλικιακών προτιμήσεων.
