#5.Αν ένα αγοράκι ήθελε μόνο ροζ αυτοκόλλητα,θα του έλεγες όχι;Αν κάποιο κορίτσι βαριόταν το τραγούδι με τις μπαλαρίνες (στα 6-7 μπορεί και να το μισούσα),θα έβρισκες αμέσως άλλο;Μπορείς να τους προσφέρεις επιλογές,όπου γίνεται,κι ας διαλέξουν.Σε κάποια άλλα αναγκαστικά θα ακολουθήσουν,γιατί έτσι είναι το μάθημα.Δεν μπορεί πχ να αρνείται ένα πιτσιρίκι,να συμμετέχει σε μια ομάδα,επειδή δεν έχει άτομα του ίδιου φύλου.Θα μάθει να συνεργάζεται και με αυτά τα παιδάκια.Γιατί εσύ κρίνεις,ότι για να έχει καλύτερα αποτελέσματα η συγκεκριμένη δραστηριότητα,έτσι πρέπει να χωριστούν.Μπορεί να έχει να κάνει με το επίπεδο πχ.Δε χρειάζεται όμως ό,τι κάνετε,να είναι χρωματισμένο κάπως ή να έχεις μόνιμα το άγχος να περάσεις τις "σωστές" ιδέες.Τα παιδιά δεν είναι μόνο η εικόνα των γονιών τους.Έχουν και το δικό τους χαρακτήρα,τα γούστα τους,έχουν το δικαίωμα,αν το επιθυμούν,να στηριχτούν και σε στερεότυπα,που νομίζουν,ότι θα ενισχύσουν την ταυτότητα τους.Δεν είναι σώνει και ντε προβληματικό αυτό.Δε δηλώνει οπωσδήποτε ομοφοβία,μισογυνισμό ή ότι θα γίνουν καημένες γυναικούλες.Και με μια μπέρτα κάνουν τον υπερήρωα,γιατί έτσι είναι οι ηπερήρωες στα παιδικά μάτια κι αυτό θέλουν να είναι εκείνη τη στιγμή.Από δίπλα όμως μπορούμε να τους προσφέρουμε κι άλλες εικόνες,για να πλαταίνει σιγά σιγά το μυαλό τους και να μην εγκλωβιστεί σε πολύ στενά κουτάκια.Προσωπικά μιλώντας,γιατί δεν είμαι ειδικός,δεν έχω την απαίτηση από ένα παιδί,που τώρα μαθαίνει τον κόσμο και ψάχνει τη θέση του σε αυτόν,να μη χρησιμοποιεί πιο χοντρές γραμμές,για να ξεχωρίσει τα πράγματα.Δίνοντας του περισσότερες παραστάσεις,διαφορετικές επιρροές,θα τις διαλύσει από μόνο του,θα κάνει άλλες ανακατανομές,θα οδηγηθεί σε πιο πλατιά συμπεράσματα.
