Ο Βαν Γκογκ όσο ζούσε πούλησε μόλις έναν πίνακα. Ζούσε σε βάρος του αδερφού του που τον συντηρούσε.Ο Νικόλας Ασημόπουλος πουλούσε τις (παράνομες) κασέτες του στην πλατεία Εξαρχείων. Ο Θεόφιλος ζωγράφιζε με αντάλλαγμα φαγητό και στέγη.Ο Κόντογλου πέθανε και ο Δήμος Αθηναίων του χρωστούσε χρήματα ενώ είχε πουλήσει το σπίτι του στα Πατήσια για ένα τσουβάλι αλεύρι στην Κατοχή.Λέγεται ότι ο Πωλ ο Σιδηρό είχε παίξει και σε συναυλία της ΠΑΣΠ για τα προς το πιείν (ζητώ συγγνώμη αλλά επειδή δεν είμαι δημοσιογράφος μεταφέρω ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες).Είναι ευχής έργον οι πραγματικοί καλλιτέχνες να μπορούν να βιοποριστούν από την τέχνη των. Το όριο 'παίζω στο δρόμο - παίζω στο Μέγαρο' είναι δευτερεύουσας σημασίας με την έννοια ότι το βασικό για τον καλλιτέχνη είναι 'να παίξει'.Τα λοιπά περί αστικής καταγωγής νομίζω ότι μάλλον προσθέτουν παρά αφαιρούν στον Τζιμάκο:τα αστεία μόνο οι άνθρωποι του άστεως τα κάνουν. Οι άνθρωποι του χωριού κάνουν χωρατά. Το χιούμορ είναι προϊόν του αστικού πολιτισμού γι' αυτό και προήχθη στην κλασική Αθήνα και στην μεταβικτωριανή Αγγλία. Τους πιο 'αστικούς' πολιτισμούς που έχει γνωρίσει ο πλανήτης.