"ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΣΑ ΤΗΝ 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1923 (...) Άρθρον 45. Τα αναγνωρισθέντα δια των διατάξεων του παρόντος Τμήματος δικαιώματα εις τας εν Τουρκία μη μουσουλμανικάς μειονότητας, αναγνωρίζονται επίσης υπότης Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας.""ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ∆ΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ (...) ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥΡΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ κατά ΕΛΛΑ∆ΑΣ (...) 53. Πράγµατι, το Δικαστήριο εκτιµά ότι, ακόµη και αν ο πραγµατικός και µοναδικός σκοπός του σωµατείου ήταν να προωθήσει την ιδέα ότι στην Ελλάδα υπάρχει µία εθνική µειονότητα, τούτο δεν θα µπορούσε να θεωρηθεί αφ’εαυτού ως απειλή για µία δηµοκρατική κοινωνία, ακόµη περισσότερο αφού τίποτα µέσα στο καταστατικό του σωµατείου δεν υποδήλωνε ότι τα µέλη του εκθείαζαν την προσφυγή στην βία ή σε αντιδηµοκρατικά ή αντισυνταγµατικά µέσα. (...) 55. Το ∆ικαστήριο θεωρεί ότι ουδόλως µπορεί να εξαχθεί από τα στοιχεία αυτά ότι το πρώτο προσφεύγον επιδιδόταν σε δραστηριότητες ικανές να επαληθεύσουν το γεγονός ότι το πρόγραµµά του έκρυβε διαφορετικούς στόχους και προθέσεις από εκείνους που δήλωνε δηµοσίως. Αντιθέτως, οι δραστηριότητες που ελήφθησαν υπόψη από το Εφετείο Θράκης επιβεβαιώνουν µόνον το γεγονός ότι το εν λόγω σωµατείο υποστήριζε µία µειονοτική συνείδηση, κάτι το οποίο δεν θα µπορούσε αφ’εαυτού να δικαιολογήσει µία παρέµβαση στην άσκηση των δικαιωµάτων που αναγνωρίζονται από το άρθρο 11 (βλέπε πιο πάνω αναφερόµενη απόφαση Stankov et Organisation macédonienne unie Ilinden κατά Βουλγαρίας, § 97). 56. (...) Πράγµατι, η ουσία της δηµοκρατίας υπάρχει στην ικανότητά της να επιλύει τα προβλήµατα µε ανοιχτό διάλογο. Μέσα σε µία δηµοκρατική κοινωνία βασισµένη πάνω στην υπεροχή του δικαίου, οι πολιτικές ιδέες που αµφισβητούν την καθεστηκυία τάξη και των οποίων η υλοποίηση απαγορεύεται µε ειρηνικά µέσα πρέπει να έχουν µία επαρκή δυνατότητα να εκφράζονται µέσω της άσκησης της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι (πιο πάνω αναφερόµενη απόφαση Stankov et Organisation macédonienne unie Ilinden κατά Βουλγαρίας, § 97). Αυτό απαιτούν οι αξίες που εµπεριέχονται σε ένα δηµοκρατικό σύστηµα, όπως ο πλουραλισµός, η ανοχή και η κοινωνική συνοχή (Ουράνιο Τόξο και λοιποί κατά Ελλάδας, αριθ. 74989/01, § 42, CEDH 2005-X (αποσπάσµατα). 57. Υπό το φως των προεκτεθέντων, το ∆ικαστήριο συµπεραίνει ότι οι εθνικές αρχές υπερέβησαν την διακριτική ευχέρειά τους και ότι η διάλυση του πρώτου προσφεύγοντος δεν ήταν αναγκαία µέσα σε µία δηµοκρατική κοινωνία. Εποµένως, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 11 της Σύµβασης."
