#2 Η αδερφή σου είναι 16 χρονών, είσαι 11 χρόνια μεγαλύτερή της και λείπεις από το σπίτι σου τα τελευταία 9 χρόνια. Η αδερφή σου έχει περάσει περισσότερα χρόνια μεγαλώνοντας μακριά σου παρά μαζί σου και μάλιστα είστε και διαφορετικοί χαρακτήρες. Ολα αυτά συνάδουν στο να μην έχετε μια τόσο κοντινή σχέση και το να της ζητάς να σου πει ολα της τα προβλήματα σαν κολλητές επειδή αποφάσισες οτι θέλετε να έρθετε κοντά δεν το βρίσκω λογικό. Ζητάς την ωριμότητα μιας συνομηλικης από μια έφηβη. Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά δεν ανοίγονται ούτε στους γονείς τους πόσο μάλλον σε μια αποξενωμένη, όπως λες, αδερφή. Λες οτι δεν κρίνεις την αδερφή σου όμως την αποκαλείς συμφεροντολόγα. Αντί να την κρίνεις βοήθησέ την να βελτιωθεί, προσπάθησε να χτίσεις μια ουσιαστική σχέση μαζί της σιγά σιγά (μην περιμένεις να περάσει την εφηβεία γιατί τότε ίσως είναι αργά), θυμίσουν οτι είναι μικρότερη από σένα, μην περιμένεις να αντιδρά όπως εσύ. Επίσης το γεγονός οτι η μητέρα σου της έχει πει οτι σου έχει αδυναμία (θεωρώ απαράδεκτο ένας γονιός να λέει στο ένα της παιδί οτι προτιμά το άλλο) δεν βοηθά την κατάσταση. Και ναι, δεν καταλαβαίνει ίσως τι έχετε περάσει όμως δεν είναι σωστό να της ζητάς να καταλάβει κάτι που δεν έχει ζήσει για να δικαιολογήσεις την κατάσταση.Σταμάτα να προσπαθείς να κρίνεις την αδερφή σου γιατί έτσι δε θα έρθετε κοντά. Μην την πιέζεις να σου λέει τα προβλήματά της, προσπάθησε να κερδίσεις την εμπιστοσύνη της με υπομονή. Μίλα μαζί της για τα πράγματα που θέλει εκείνη να σου μιλήσει για να αισθανθεί άνετα μαζί σου και να μην είναι καλή μαζί σου μόνο οταν θέλει κατι.